تقدیم به بهترینم.....

 

میـرســد روز ی که مـن هـم درد را معنا کنم

چهــره خـشـکیــده یـک مــرد را مــعنـا کنــم

چهـره مــردی که در هــرم سـکوت کـشتـزار

خـوشـه های غــم را درو مـیکنـد مـعنــا کنــم

می رسد که من هـم چون صغیــری تشنــه لب

ســاغـی بــی دســت آب آورد را مــعنــا کنــم

با زبانی سرخ وجــانی سبــز تــا عمــق وجود

واژه ی مــایــوس رنـگ زرد را مـعنــا کنــم

میرسد روزی خدایــا مــن که شــاعر نــیـستم

شعــر گــویــان مــقــیــم درد را مـعـنــا کنــم

گفــت عشــق مــیـروی تــنهـا مــرا با خود ببر

میـروم تـا عاشـقـی بـر گــرد را مــعــنـا کـنــم